سونوگرافی آنومالی

شکر خدا سونوگرافی آنومالی رو هم انجام دادم. پیش خانم دکتر نوشین محمدی که تو همون کلینیک مام انجام داد و بسیار عالی و دقیق بود. با اینکه آخرین نفر بودم و خیلی خسته بود ولی دقیق و باحوصله انجام داد. خیلی صبورانه و با مهربانی جوابمو میداد و اجازه داد از تمام مراحل فیلم بگیرم. تک تک انگشتاشو ستون فقرات و دست و پا و کبد و کلیه و قلب و مغز رو دقیق چک کرد. البته چند روز قبل دکتر حسام دانش آموز هم کامل قلب رو چک کرده بود با اینکه هنوز 18 هفته نشده بودم و 17 هفته و 5 روز بودم. برای آنومالی دقیقا 18 هفته بودم و خدا رو هزاران بار سپاس همه چی خوب بود. پسر بودن جنین رو هم تایید کرد چیزی که قبلا تو سل فری معلوم شده بود. هرچند خودش هم گفته بود احتمال 60 درصد پسره. خلاصه اینکه گل پسر من در راهه. خدا حافظ و نگهدارش باشه.

مامان میگه نگو گل پسر بین بچه ها فرق نذار!

با اینکه 18 هفته شدم و قاعدتا باید روح وارد جنین شده باشه ولی هنوز چیزی احساس نکردم و تو خواب هم کسی رو ندیدم هرچند خوابهای چرت و پرت ومتنوع زیاد میبینم. چند شب پیش خواب دیدم با نیکی تو یه دریای بسیار آروم ایستادیم.

نیکی چند روز پیش دچار احتباس ادراری شده بود و حدود 18 ساعت ادرار نکرد. هرکاریش کردم باهاش صحبت کردم شیرین باهاش صحبت کرد رفتیم حمومو جیش نکرد که نکرد تا صبح روز بعد. داشتم دق می کردم که خدا رو شکر تو خواب صبح که علی بردش دستشویی جیششو کرد. ادرارش کدر شده و یه روز سوزش ادرار داشت. یکم هم تب داشت درحد نیم درجه. فرداش نرفتم سر کار و پیشش موندم و مایعات و پونه بهش دادم. بهتر شد. امروز موفق شدیم نمونه ادرار ازش بگیریم و ببریمش آزمایشگاه.

انگار استرس هم داشت. آخه اینروزها استرس و ناراحتی زیاد داشتیم. خاله مریضه و بیمارستانه و دکتر اول براش تشخیص متاستاز کبد و سرطان رحم رو داده بود و خلاصه خیلی ناراحت و کلافه بودیم. مخصوصا مامانم که حسابی کلافه بود. زهرای بیچاره همش بیمارستان و دکتر بود. امیدوارم تو این وضعیت کرونا خدا بهش رحم کنه.